روز پنجم

امروز باز تمام صبحم سر کامپیوتر بی پدر رفت و آخرش هم مجبور شدم دوباره ویندوز را اینستال کنم. پسره که مدرسه بود و به دختره گفته بودم هر غلطی میخواد بکنه و فقط مزاحم من نشه. وقتی ظهر از پای کامپیوتر بلند شدم دیدم که اونم برایم کم نگذاشته بود و هر غلط دلش خواسته بود کرده بود. پسره را از مدرسه آوردم  و روی تابلوی اعلانات ساختمان قبض ۷۰۰۰۰۰ تومانی گاز را دیدم - چند بار صفراش را شمردم و نمیدونم چرا همه اش فکر میکردم باید چشمم اشکالی به هم زده باشه- و به بچه ها گفتم تا خانه مرتب نشه خبری از ناهار نیست. اگه زورم به اداره گازه نرسه به بچه های خودم که میرسه. به هر حال همه چیز سر و سامان گرفت و ناهار خوردیم. دختره را بعد از ظهر یک ساعتی خوابید - یک ساعت طلایی روز- بعدش پسره را باید میبردیم کلاس زبان. سر شام هم یک نبرد تن به تن با پسره داشتم که از دیدن کباب ماهی بغض کرده بود و ۲ دقیقه داد زدم و سه دقیقه توضیح دادم که به خاطر خوراکی که جلوش میگذاریم باید شاکر باشه و ۴ دقیقه از این که باز سر میز شام داد و بیداد راه انداخته بودم شرمنده و نادم شدم. بیشتر از این نادم نشدم چون این بار واقعا حقش بود! کارنامه روز چهارم من این شد: صبحانه دو قاشق سالاد الویه و ناهار یک کف گیر ماکارونی و شام یک ماهی قزل آلای کوچیک با دو برش تست سنان. میان وعده ها هم یک چای و خرما و یک لیوان شیر و یک پرتقال و یک شکلات کوچولو موچولو و ده لیوان آب. نیم ساعت هولاهوپ زدم - البته در دو نوبت. هنوز باید سعی کنم خوراکی های سالمتر را توی برنامه ام بیشتر کنم و وقتی برای فعالیت بدنی بیشتر تخصیص بدم. امروز عصر خیلی گرسنه بودم و دلم یه چای و شیرینی درست و حسابی میخواست. شام هم قصد داشتم یه برش نان بخورم که به خاطر هوس عصرانه ام و قیافه زار پسره شد دو تا!