امروز صبح ترازوی دیجیتالی بی خاصیت اتاقم عدد ۹۶.۴ را بهم نشان داد. درست نمیدونم منظورش چی بود. اما این را میدونم که این چیزی نبود که من میخواستم. ۱۰ سال پیش هیچ وقت باورم نمیشد یه روزی انقدر گنده باشم و بیست سال پیش باورم نمیشد یه روزی انقدر خسته باشم و سی سال پیش باورم نمیشد یه روزی انقدر بی برنامه باشم. فقط یه چیزی را خوب میدونم اونم اینه که دیگه نمیخوام اجازه بدم این وضع و شرایط ادامه پیدا کنه. این وبلاگ محلیه برای ثبت تاریخیه مبارزه من با من. پس به امید موفقیت قطعی من.